Happy Newyear!

Part 1:

Een beetje laat, maar alsnog...

Tijdens de voorbereidingen naar deze reis toe en ook tijdens de reis heb ik al veel mensen horen zeggen dat het ze ook heel gaaf en geweldig lijkt om dit te doen en ontzettend jaloers zijn.

Snap ik, zou ik ook zeggen als ik dit niet had ondernomen, maar dit was al een langgekoesterde droom en ik wist dat die op een dag zou uitkomen. Als je echt graag iets wilt, iets dat binnen de grenzen van het mogelijke ligt, dan kan je dat wat je wilt echt wel waarmaken. En zo'n reis als deze raad ik iedereen aan, want er is zoveel meer te zien dan Nederland en Europa en je leert zoveel over andere mensen en culturen. En ook al heb je nauwelijks het budget ervoor, ook hier kan je werken.

Het is een risico die je neemt wat betreft je baan of andere factoren, maar soms moet je risico's durven te nemen. Zolang je er maar voor de volle 100% achter staat.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan inderdaad, want ook ik heb voor dilemma's gestaan en veel twijfelmomenten gehad of ik dit echt wel wil en aan kan. Ik heb nog nooit last van heimwee gehad, maar zou ik een langere tijd ook makkelijk aan kunnen?

Of: "Hoe zou mijn werkgever reageren? Zou ik anders maar ontslag nemen om een halfjaar of langer weg te kunnen gaan?", "Wat zijn de gevolgen? Het huis? Waar moet ik met mijn meubels heen? En wat als ik terugkom?".
Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt door mijn werkgever te vertellen wat mijn plannen waren en wat er binnen het bedrijf mogelijk was.
Al met al heb ik een mooie tussenweg kunnen vinden qua werk, wat ook nogal voeten in de aarde heeft gehad en niet vanzelf ging, mede door de opgenoemde twijfels waar ik mee zat. Dus uiteindelijk 3 maanden weg met opgespaarde vakantiedagen, adv dagen, overuren en gekochte vakantiedagen.

Naarmate de tijd vorderde kreeg ik een huisgenote erbij, net terug van een werkvakantie in Lapland, waar ik mijn plannen voor Australië mee kon delen en zij haar Lapland ervaringen met mij kon delen. Zo kreeg ik ook een beetje een idee van hoe het is als je langere tijd van huis bent.

Wat later leerde ik een ontzettend leuke en lieve meid kennen die ik nu met trots mijn vriendin mag noemen! Met de reis in het verschiet werd het weg gaan natuurlijk wel lastiger, maar ook zij stond erop dat ik zou gaan en ze heeft me dan ook enorm geholpen en veel steun gegeven, en nog steeds doet ze dat!

Ook kon en kan ik met haar de dingen delen die ik wil gaan doen en heb gedaan in Down Under en hebben we samen een aantal zaken ook samen geregeld waar ze me enorm bij heeft geholpen en waar ik ontzettend blij mee ben! Dankjewel schat! :)

In het begin klinkt het onrealistisch als je anderen verteld over je plannen, het lijkt nog zover weg namelijk. Maar op die manier krijg je er steeds meer zin in. En nu ik hier uiteindelijk zit leek het groter dan het was op de één of andere manier. Niet dat ik daarom minder geniet hoor!

Maar het zijn de plannen en het regelen van alles dat de reis zo groot maakt. Elke reis is uniek, of je nou een roadtrip doet met 5 vrienden door de Alpen of een tourtocht op de motor door Duitsland of Luxemburg. Het lijkt allemaal zo ver weg, maar als het eenmaal zo ver is, dan denk je daar niet meer over na door de vele indrukken en unieke momenten die je meemaakt. Dat neemt niet weg dat het fantastisch is om naar zoiets toe te leven! Want ook dat is een soort van reis opzich. En op de 1 of andere manier was ik zelfs zenuwachtiger voor de roadtrip met de Carbagerun, dan voor de reis naar Australië. Misschien omdat je de spanning dan met elkaar opbouwt en samen alles meemaakt.

Ook de kilometers spelen een rol, want voor langere tijd weg in Engeland klinkt natuurlijk dichterbij dan Australië. Uiteindelijk zijn het beide 2 westerse landen, waar je ook genoeg mensen kan leren kennen, alleen de cultuur en leefgewoontes zijn verschillend. Maar zoals ik heb gehoord kan je in beide gevallen thuis ontzettend erg missen op sommige momenten.

Nu ik over de helft zit merk ik dat wel en mis ik mijn vriendin, familie en vrienden soms op bepaalde momenten toch wat erger dan normaal. Komt ook mede door de feestdagen, maar heb het alsnog erg naar mijn zin gehad in het hostel tijdens de kerstdagen en in Sydney tijdens de jaarwisseling, met ontzettend leuke en gezellige mensen!

Om het verhaal af te sluiten wil ik iedereen bedanken die mij het hele jaar door aan heeft moeten horen over mijn reis in Australië. En hoe ik iedereen heb verveeld over hoeveel dagen en weken ik 14 weken lang niet zou hoeven te werken. Daar geniet ik stiekem toch nog echt het meeste van! Maar af en toe denk ik ook aan jullie collega's!

Daarnaast iedereen bedankt voor de leuke, gezellige en onvergetelijke momenten in 2014 en voor de fantastische en lieve personen die ik heb mogen leren kennen, waaronder Miranda en familie!

Bij deze wens ik iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar! Dat we weer veel mooie herinneringen mogen maken!

Cheers and a happy new year!!